Tamam izleyelim bakalım nasılmış.

izleyince yorumunuzu da paylaşırsanız sevinirim

Büyük oğluma orta okulda ergenlik dönemi ile ilgili birkaç seminer ve eğitim verilmişti, çok faydasını gördük.
Bu eğitimlere rağmen ergen ayakları ciddi olmasa da oldu.
Eğer o eğitimleri almamış olsaydı neler yaşardık hayal edemiyorum.
İkinci oğlum bu türden bir eğitim almadı ama karakteri çok güzel, cana yakın, açık ve kendini ifade edebiliyor.
Abisinden daha hafif bir ergenlik dönemi atlattı.

Yani demek ki her insan bir değil.
Aynı evde doğup büyüyen insanlar bile çok farklı seciye ve karaktere sahip olabiliyorlar.

E o zaman insanoğlu artık şunu anlaması gerekmez mi?
Her insan bir değilse her insandan aynı şeyi beklemek doğru değil.

Madem öyle her insan farklı farklıysa, kimimiz kimimizden bazı sosyal ölçüler konusunda yetersizse bu yetersizlik eğitim ile büyük ölçüde aşılabilir.

Konuyu şuraya getiriyorum, ebeveyn olmak öyle sanıldığı gibi kolay bir şey değil.

Filmin küçük kahramanı, anne ve babasının baskısı ve yanlış tutumları yüzünden içine kapanık büyüyor.
Yine ebeveynlerinin yönlendirmesi sonucunda belkide hayal dünyası ile birlikte hiçte sorun olmayan bir meseleyi sorunmuş gibi zannediyor ve ifade ediyor.
Her şeyi açıkça ifade edemiyor çünkü ebeveynlerinin neden ve ne için ceza verebileceklerini bilmiyor.
Ortada hiçbir sorun olmadığı halde ebeveynlerin koruma içgüdüleri onları nerelere sürüklüyor.

Belki evlilik sertifikası ve ayrıca çocuk yetiştirme sertifikası gibi bir şey olmalı.
Sadece bu eğitimleri alanlar evlenebilmeli.

Zaten insanlar muhafazakarlıktan bir kurtulabilse, gönlünü İslam'a bir açıverse, çok ta eğitime ihtiyaç yok. Müslüman zaten eğitimli ve donanımlıdır.

Aslında herkesin algıladığı bir İslam var.

Aslına (Kuran-Sünnet) rücu etmeyen biz, algımızı yönetmek için her şeyini feda eden vahşilere teslim etmişiz.
Dinimizin her emrini açıkça ifade edemediğimiz, ifade etmenin yasak olduğu bir garip ülkenin vatandaşıyız.