Resûlullâh (s.a.v.) Efendimiz, Ebu'd-Derdâ ile Selmân-ı Fârisî'yi (radıyallâhü anhümâ) kardeş yapmıştı. Ebu'd-Der-dâ (r.a.) Şam'a, Hazret-i Selmân da Irak'a yerleşti.
Ebu'd-Derdâ, Selmân-ı Fârisî'ye şöyle yazdı:
“Selâmün aleyke. Senden ayrıldıktan sonra Allâhü Teâlâ bana mal ve evlad verdi. Mübârek bir beldeye kondurdu.”
Selmân-ı Fârisî (r.a.) ona şöyle yazdı:
“Selâmün aleyküm. Allâhü Teâlâ'nın sana mal ve evlâd verdiğini yazmışsın. İyi bil ki hayır, mal ve evlad çokluğuyla değildir. Lâkin asıl hayır, hilminin çok olması, yani hiddetlenmemeye ve gazaplanmamaya muvaffak olman ve ilminin sana fayda vermesidir.
Bana mübârek bir beldeye konduğunu yazmışsın. İyi bil ki yeryüzü hiç kimse için amel işlemez. Sen ihsan üzere (Rabbini görüyormuş gibi) ibâdet et ve nefsini ölülerden say.”
[Üsdü’l-Gâbe]
*
Ebu'd-Derdâ, Selmân-ı Fârisî'ye şöyle yazdı:
“Selâmün aleyke. Senden ayrıldıktan sonra Allâhü Teâlâ bana mal ve evlad verdi. Mübârek bir beldeye kondurdu.”
Selmân-ı Fârisî (r.a.) ona şöyle yazdı:
“Selâmün aleyküm. Allâhü Teâlâ'nın sana mal ve evlâd verdiğini yazmışsın. İyi bil ki hayır, mal ve evlad çokluğuyla değildir. Lâkin asıl hayır, hilminin çok olması, yani hiddetlenmemeye ve gazaplanmamaya muvaffak olman ve ilminin sana fayda vermesidir.
Bana mübârek bir beldeye konduğunu yazmışsın. İyi bil ki yeryüzü hiç kimse için amel işlemez. Sen ihsan üzere (Rabbini görüyormuş gibi) ibâdet et ve nefsini ölülerden say.”
[Üsdü’l-Gâbe]
*
