Kuran'ın mealini okurken çokca karşılaştığım ama aklımın ve vicdanımın kabullenemediği bazı şeyleri burada sizinle paylaşmak istiyorum
Artık öyle ki bu aklımdaki sorulara cevap veremezsem imanım zedelenicek, ibadetlerimi samimiyetle yapamaz oldum.

Şimdi biliyoruz ki; savaş sırasında düşman tarafından esir edilen kız ve kadınlar "cariye" olarak alınır. Hukuk itibariyle ganimet sayılırlardı. Azat edilmedikleri müddetçe de, ticarî bir eşya gibi alınıp satılırdı. Artık o andan itibaren "cariye" ailenin bir parçası ve bir ferdi olarak kabul edilir, ona göre muamele görürdü. Cariyenin sahibi olan "efendi" onu şahsî hizmetlerinde ve ev işlerinde istihdam edebildiği gibi, isterse, ayrıca bir nikâh kıymaya ihtiyaç duymadan istifade edebilirdi.

Takıldığım yer tam olarak koyu kısım. Yani cariyeleri bir partner gibi kullanma. Nikaha gerek olmadan. Bu dediğim ayetlerle sabit. Araştırabilirsiniz.


4/24- (Savaş esiri olarak) sahip olduklarınız hariç, evli kadınlar (da size) haram kılındı. (Bunlar) üzerinize Allah’ın emri olarak yazılmıştır. Bunların dışında kalanlar ise, iffetli yaşamak ve zina etmemek şartıyla mallarınızla (mehirlerini verip) istemeniz size helal kılındı.

Kuran niye böyle çirkin bir şeye olur hükmü vermiş anlamıyorum. Tamam kölelik o dönemde olan bir şey. Ve kaldırılması olay olur. Kaldırma değil ama bir çok yerde hafifletme söz konusu. Ama o dönem müslümanları cariye konusunda temkinliyken, niye böyle bir ayet ile müslümanların içi rahatlatılıyor? O cariyenin konumunu, düştüğü durum neden tartışılmıyor ? En azından cinsel boyutu yasaklanabilirdi. Kendinizi bir cariye olarak düşünün dediklerimi daha iyi anlarsınız.

Allah yarattığı beşeri neden bu kadar aşağılık bir konuma doğru sürüklüyor? Hem kölesin, hemde kadınlığından faydalanılıyor. Hemde nikahlıymış, evliymiş umursamadan.

Ortalıkta cariyelerle 'Nikah akdi' denen birşey dönüp duruyor. Bunun Kuran'da sabit bir hükmü yok. Tamamen alimlerin düşünceleri.

Yanlış anlamayın, burda islam düşmanı biri olarak görünmek istemem. Kuran'ın mealini okumaya başladım ve bu cariye konusu beni gerçekten şoke etti. Ve bu imanımı zedeledi. Dediğim gibi ibadetlerimi samimi bir şekilde yapamayacağım bu sorduklarıma aklıma yatan bir cevap bulamazsam. Lütfen yardımcı olun.

bu soruyu bende sormuş olayım fakat rabbim bir konuda hükmetmişse o hikmettir.

bir de modernist bir yazı gördüm islamda cariyelk yoktur diyor bu yazının ilmi kritiği nedir?

Alıntı:Giriş biraz uzun oldu ama lütfen “kadın köle” demek olan cariye konusunu bu giriş ışığında okuyun.

“Cariye” kelimesi Arapça (CRY) kökünden geliyor. Sözlükte “olmak, geçmek, koşmak, akmak” demek. Yapmak, yürütmek, uygulamak (icra), akıcı, akan, geçerli (câri), kız çocuğu, halayık (câriyeh), su üzerinde akan, gemi (câriyetun), askerin günlük yiyeceği (cerâye), rota, alt yapı, kanal, çığır, akım yeri (mecra), akan, dolanan, elektrik akımı (cereyân) kelimeleri bu kökten…

Şu halde cariye, akan, elden ele dolanan, parayla alınıp satılabilen köle kadın demek.

Kur’an bir eski dünya alışkanlığı olan esir kadınların elden ele dolaşması, alınıp satılması olayına nasıl bakmaktadır?

Evlilik yetmiyormuş gibi, bir de “cariye” adı altında bir takım kadınlara sahip olunabileceğini, hatta bunun bir sınırının da olmadığını mı söylemektedir? Dahası bunu Müslümanlara tavsiye mi etmektedir?

***

Kur’an fekku ragabe (kölelik zincirlerini kırmak, parçalamak) ve tahriru regabe (kölelere özgürlük, hürriyet) diyerek köleliği kaldırma çağrısı yaptı. Aşama aşama kaldırma operasyonlarına girişerek köleliğin olmadığı bir toplum idealini Müslümanların önüne koydu. Bu çağrı o günkü dünyada muazzam bir rüzgar estirdi. Fakat köleci dünya buna direndi. (Bkz. “Kur’an köleliği kaldırdı mı” başlıklı makalemiz).

Hayatın diğer tüm alanlarında olduğu gibi, savaşlardan da en çok zarar gören kadınlar oluyordu. O günkü dünyada savaşta yenilenin, borcunu ödeyemeyenin kendisi köle karısı veya kızı da cariye olurdu. Kadınlar alınıp satılır, elden ele dolaştırıldı. Bir cariye pazarına gidip kurbanlık hayvan seçer gibi kadının dişlerine, etine, boyuna posuna vs. bakıp satın alarak evinize götürebilirdiniz. (Tayland da hala bu uygulama devam ediyor. Zengin batılılar parayla kadın ve çocuk satın alıp evlerine/villalarına götürüyorlar).

Her zaman mağdurun, mazlumun, ezilenin yanında olan ve hatta onların sesi ve soluğu olarak doğan Kur’an’ın böylesi bir uygulamayı onaylaması mümkün müdür?

Kur’an’a baktığımızda kadınların çok kötü olan durumlarını düzeltmeye yönelik ayetlerin geldiğini ve bir dizi reforma giriştiğini görüyoruz. Kadınlarla ilgili bütün ayetleri bu çerçevede anlamak icab eder.

Bu nedenle Kur’an’da “cariye” kavramı geçmez.

Kur’an’da geçen “meleket eymanuhum” kavramını “cariyeler” olarak yorumlayanlar yanılıyorlar. Bu kavramın cariye manasına yorulması hem beyhudedir hem de Kur’an’ın ruhundan habersiz olmak manasına gelir. Şu halde bir çok meal ve tefsirde “cariye” olarak yorumlanan bu kavramı biraz deşelim bakalım ne demekmiş…

MELEKET EYMANUKUM: Harfi harfine “Sağ ellerinizin sahip olduğu” demektir. Bu deyimle iki mananın kastedildiği anlaşılıyor;

1- Veli, şahitler vb. meşru şartları yerine getirerek nikah sahibi olmak
2- Savaş sonucu esir kadınlara sahip olmak. Yani ister hür ister esir böyle “meşru nikah sahibi olmadan” hiç kimseyle evlilik ilişkisine girilemeyeceği anlatılmak isteniyor. Çünkü “Sağ elin sahip olduğu” deyiminden maksat nikah mülkiyeti veya nikah sahibi olmaktır. Zira bu tabir henüz savaş ve esir kadın ele geçirmenin söz konusu olmadığı Mekke dönemi ayetlerinde de geçmektedir (70/30). Bu kavramın maksadı insanları zinadan menetmek ve yeni bir nikah bulunmaksızın veya eğer kadın memluke (esir, köle) ise nikah sahibi olmaksızın onlarla cinsi temasta bulunmaktan men etmektir. Cenabı-ı Hak bunu “sağ elin sahip olduğu” ile ifade etmiştir. Çünkü “sağ elin sahip olduğu” hem nikah ile evlenilen kadınlar hem de mülk olarak sahip olunan kadınlar hakkında söz konusudur (Razi).

Demek ki savaşta esir alınan kadınlar, mübadele (esir değişimi) veya serbest bırakma söz konusu değilse, siyasi olarak esaret altında olurlar fakat onlarla cinsel ilişkiye girilemez. Yani “cariye” yapılamaz. Bunun için her normal kadınla yapıldığı gibi ayrıca nikah kıyılması gerekir. Buna ise “eş” denilir. İslam vicdanı her ne şekilde olursa olsun “nikahsız” ilişkiye cevaz vermez.

***

Verdiğiniz Nisa suresi 24.ayetten sonra gelen 25. ayeti kerimede şöyle buyuruluyor:

''Sizden, imanlı hür kadınlarla evlenmeye gücü yetmeyenler, elininizin altında bulunan cariyelerle evlensinler. Allah sizin imanınızı daha iyi bilmektedir. Hep aynı köktensiniz. Öyle ise iffetli yaşamaları, zina etmemeleri ve gizli dost da tutmamaları şartı ve sahiplerinin izni ile onları (cariyeleri) nikahlayıp alın, mehirlerini de normal miktarda verin. Evlendikten sonra bir fuhuş yaparlarsa onlara, hür kadınların cezasının yarısı (uygulanır). Cariyeyle evlenme izni, içinizden zina ederek günaha girmekten korkanlar içindir. Sabretmeniz ise sizin için daha hayırlıdır. Allah çok bağışlayıcı ve esirgeyicidir.''

Bu ayete göre müslüman hür kadınlarla evlenmeye güç yetirememek, Müslüman (veya Ehl-i Kitab)cariyeleri tercih etmek, cariyelerle maliklerinin(ehlinin) izniyle evlenmek, cariyelerin namuslu olması, mehirlerini cariyelerin bizzat kendilerine vermek ve zinadan korunma amacı gütmek gibi altı şarta uyularak cariyelerle evlenilebileceği açıklanmaktadır.

Dikkat edin, düpedüz ailesinden izinli, mehirli, normal (meşru) evlilikten bahsediliyor. Rızası olmadan, izin alınmadan, mehir verilmeden, nikah kıymadan, sırf savaşta eline esir düştü diye kadıncağızı cariye yapmak söz konusu değil. Her şeyden önce bu Kur’an’ın ruhuna ve vicdanına ters.

Nisa suresinin 25. ayetinde değinildiği üzere hür kadınlar üzerine cariyeler nikahlanamayacağı gibi, cariyeler üzerine de hür kadınlar nikahlanamaz.Bir diğer anlatımla hür kadınlarla cariyeler nikah yoluyla da olsa birleştirilemezler.

Evli olanların evlilikleri devam eder.Eğer eşi de esirler arasındaysa onunla birleştirilir. Esir düştü diye ailesinden veya eşinden zorla koparılamaz, hangi dine göre kıyarsa kıymış olsun nikahı feshedilemez. Her türlü kötü muamele, angarya, işkence, tecavüz, cinsel taciz yasaktır.

İçlerinden kendi istekleri ile evlenmek ve Müslüman toplumda yaşamak isteyen olursa, kendi rızasıyla, ailesinin izni alınarak (hatta çağrılarak) ve mehirleri tastamam verilerek bekarlarla evlendirilir.

Nur suresinin 32. ayetinde bakın ne diyor:

''Aranızdaki bekarları, kölelerinizden ve cariyelerinizden sorumluluk üstlenebilecek olanları evlendirin. Eğer bunlar fakir iseler, Allah kendi lütfu ile onları zenginleştirir. Allah, (lütfu) geniş olan ve (her şeyi) bilendir.''

Cariyelerle rızasız ilişkiye de girilemez. Bu Nisa suresinin 36. ayetinde çok rahat anlaşılıyor:

''Ana-babaya, akrabaya, yetimlere, yoksullara, yakın komşuya, uzak komşuya, yakın arkadaşa, yolcuya, ellerinizin altında bulunanlara (köle, cariye, hizmetçi ve benzerlerine) İYİ DAVRANIN''

Cariyelere iyi davranmak bir şarttır. Dolayısıyla onlara tecavüz etmek haramdır. Ayrıca Nur suresinin 33. ayetinde cariyelerin fuhuşa zorlanması vurgulanarak yasaklanıyor:

''Dünya hayatının geçici menfaatlerini elde edeceksiniz diye, namuslu kalmak isteyen cariyelerinizi fuhşa zorlamayın.''

Tecavüz etmenin yasak olmasını bırakın onlara özellikle değer bile veriliyor. Cariyelere iyi davranılması gerektiğini peygamberimiz de vurgulamıştır:

“Namaza çok dikkat ediniz. Elinizin altında bulunanların haklarını gözetin ve Allah’tan korkunuz.”

(Kaynak: Ebû Dâvûd, Edeb, 123-124/5156; İbn-i Mâce 2697, Vasâyâ, 1)

cariyelik 7. yy arabistanının bir gerçeğidir. "ayrıca bir nikâh kıymaya ihtiyaç duymadan istifade edebilirdi." cümlesi eksik ve hatalıdır bence, cariye ile zorla cinsel ilişki yaşamak ya da zorla evlenmek diye bir durum kurandan sünnetten çıkmaz. cariyeliği evrensel bir kural, kuranı da söylenmiş son söz gibi görmek sebebiyle bu konuda hatalı algılara varıldı.

cariye ile nikahsız ilişki de yine bir çeşit zina olabilir. bu konuda geleneksel kaynaklarımız fazlaca saptırma içeriyor malesef.

Harp zamanının özel şartlarından dolayı;
düşünün ki, kadının eşi esirler arasında yok; ölmüş olması kuvvetle muhtemel.
Böyle durumda nikah akdinin kalmayabileceği ( çok özel şarttan dolayı) düşünülmüş.
Kadının rızası dahilinde aynı hür kadınlar gibi nikahla,mehirle, bekar müslüman erkeklerle evlenmesi teşvik edilmiş.
Aslında kadının özel durumundan ötürü mağduriyeti de önlenmiş düşünülürse.