"Allah Teâla Hazretleri şöyle ferman buyurdu:

Hz. Ebu Hüreyre (radıyallahu anh) anlatıyor:  "Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:

"Kim benim veli kuluma düşmanlık ederse ben de ona harp ilan ederim. Kulumu bana yaklaştıran şeyler arasında en çok hoşuma gideni, ona farz kıldığım (aynî veya kifaye) şeyleri  eda etmesidir. Kulum bana nafile ibadetlerle yaklaşmaya devam eder, sonunda sevgime erer. Onu bir sevdim mi artık ben onun işittiği kulağı, gördüğü gözü, tuttuğu eli, yürüdüğü ayağı (aklettiği kalbi, konuştuğu dili) olurum. Benden bir şey isteyince onu veririm, benden sığınma talep etti mi onu himayeme alır, korurum. Ben yapacağım bir şeyde, mü'min kulumun ruhunu kabzetmedeki tereddüdüm kadar hiç tereddüte düşmedim: O ölümü sevmez, ben de onun sevmediği şeyi sevmem "(Buhârî, Rikak 38.)

Allah dostu insanlar Allah'ın sevgisi dışında bütün sevgileri kalbinden çıkarmış insanlardır. Allah onlara özel bir sevgi duyar. Kerametleri olmayan veliler ve kendinin veli olduğunu bilmeyen veliler vardır. Allah'ın sevdiği veli kullarıyla düşmanlık eden hüsrana uğrar. Bu nedenle Allah'ı seven ınsanlarla düşman olmamak gerekir. Kimin veli olduğunu bilemeyebiliriz. Bu nedenle dikkatli olmanız gerekir bir insana düşmanlık ederken. Allah'ın sevdiği bir kula buğzedersek sonumuz kötü olabilir.