Dabbet-ül arz, Arapça bir tanımlamadır. Dabbe, hayvan veya binek hayvanı manasına gelir. Dabbet-ül arz ise, kıyamet vakti yaklaşınca yerden çıkacak olan korkunç bir hayvan anlamındadır.

Buna benzer korkunç bir varlık, Yuhanna’ nın vahyinde de geçer. Fiziki kıyamet vakti yaklaşınca canavarın yerden çıkacak olan tarifleri, dünya işlerinin tamamen Ruhsal Âlem’e bağlanacağını ifade eder. İnsan tabiatında Ruhsallıktan verilmiş olan bilgilere, öğretilere, uyanlara karşı bir emniyet şuuru ortaya çıkacaktır. Şimdi ise Ruhsallık tanınmıyor; ayrıca insanlarda güven de yok!

Ama bu güven hali yeniden meydana gelecektir.
Kıyamet sembolleri arasında, kıyamete yakın dünyaya inecek, saçları kızıl ve tek gözlü olarak tasvir edilen bir kötülük simgesi var. O da; Deccal. Deccal yeryüzüne indikten sonra insanlar ikiye ayrılacak, inananlar ve inanmayanlar, Deccal kötülükleriyle insanlığın çok büyük bir bölümünü etkileyecek ve kontrolü altına alacak durum böyleyken Mehdi ortaya çıkacak Deccal’la savaşacaklar. Ve savaş sırasında Deccal’i, iyileri kurtarmak üzere yeryüzüne bedenlenmiş olan Mehdi öldürecek

Bu anlatım da tıpkı diğerindeki gibi uyanış öncesinde insanın kendi nefsi ile karşılaşmasını ve tüm nefsani davranışların azgınlaşacağı hatta bu tip davranışların beğeni toplayacağı bir dönemi işaret ediyor ki, o dönemi de zaten yaşıyoruz. Anlaşılıyor ki, ancak bu dönemin ihtiyaçları karşılandıktan sonra tekrar ruhsallığa dönüş...

Abid, hakiki kul olan demektir. Bir sürü düşünceden, rütbeden ve sıfattan sıyrılmış olarak sadece kulluk yapar. Onun üzerinde bir tek ağırlık bile kalmamıştır. İnsanın kul olduğunu idrak etmesi lazım. Ama biz kendimizin kul olduğunu idrak ediyor muyuz? Elimize biraz para, biraz mevki, biraz kudret geçse, yapamayacağımız şey yoktur;

bir an gözümde fetö deccal olarak canlandı.