Dedim, tut ellerimden...
Düşüyorum...
Dedi, biraz büyü!...
Dedim, yüreğim çok ıssız...
Üşüyorum...
Dedi, yalnız yürü!...
.
.
.
Yürüdüm...
.
.
.
Ve önce acılar sıradanlaştı...
Boş bakışlarım oldu meyvesi...
Yaralar kanasa da ağrımazdı...
.
.
.
Geçti artık...
Geçtin artık...
.
.
.
Ve ben o kadar çok şeyden geçtim ki...
.
Bilemezsin...
.
Bulutlarımdan...
Umutlarımdan...
Yani ben...
Yazdıklarımdan...
Yaktıklarımdan...
O kadar çok şeyden geçtim ki...
Yollarımdan...
Yolladıklarımdan...
Yollarına baktıklarımdan...
Bilemezsin...
.
.
.
Atmıyor artık...
Atmayacak...
.
.
.
Yüreğim...
.
.
.
isyana değiştim seni...
Durup zamansız bir köşe başında...
Unutuluşunu seyre dalmak ne garip şey...
.
.
.
Yüreğim...
Çok acıtıyordun...
.
isyana değiştim seni...
yüreğim...
Ne iş yapıyorsun dedi. ''HAMAL''ım dedim. güldü.. yani elimden tutmasını bilenin yüreğini taşırım dedim. sustu...BiRDüNYaUMuT
Bunu ilk beğenen sen ol.
