Aslında burada düştüğüm durumu paylaşarak ne kadar saftrik biri olduğumu da ortaya koymuş olacağım ama, üçüncü kişilerinin durum değerlendirmesine de ihtiyacım olduğu için başka çarem yok...
Yakın zaman önce -4 ay- tanıdığım, ti niyetinden şüphe edemeyeceğim; her fırsatta da insan olmaktan, insan gibi yaşamaktan dem vuran bir adam tarafından gecelik bir ilişkinin ardından terk edildim. En çok üzüldüğüm şey de bu gecenin ardından kişinin tek bir açıklama yapmaya dahi gerek duymadan beni ortada bırakması oldu.
Ben onun taşıdığı asker üniformasına ve T. C.'nin şerefli bir subayı olarak görev yapmasına, kısacası kötü niyetli olamayacağını düşündüğümden böyle bir hata yaptım. Yoksa öyle salak bir kız da değilimdir ama, bu yaşadığım olay sonrası kendime olan özsaygımı da, insanlara güvenimi de yitirmek üzereyim sanırım.
Aklım almıyor, insan hiçbir açıklama yapmadan nasıl böyle ortadan kaybolur? Suçluluk psikolojisi ile mi böyle davranıyor diye düşünüyorum ama iş işten de geçti.
Ben kimseye kolay kolay beddua etmem ama, Allah'ından bulsun istiyorum. Bu durumda er ya da geç cezasını bulur değil mi?
Bu durumdan da çıkmak, kendimi toparlamak istiyorum. Dinen ne yapmam gerekir, yardımcı olursanız sevinirim. Tövbe de ettim ama içim rahat etmiyor...