Tanrım! Menfaatin, çıkarın, rantın olmadığı bir dünya yok mu? Şöyle, her şeyi, tamamen ama tamamen hiçbir şey beklemeden, meccanen yapanların bulunduğu; saf sevginin egemen olduğu ve karşılıksız, pazarlıksız, hesapsız ve umarsız sevgilere tanıklık edildiği; kendisine taş atana bile taşın atıldığı andan hemen sonra ki anda iyilik yapanların olduğu; hatta taş atanla taş atılanın kucaklaştığı ve ellerindekini paylaştığı bir dünya yok mu? Menfaat kokusu iyilikleri öldürüyor be Tanrı’m? Bir iyiliğin menfaat mukabilinde yapıldığını hissettiği an ruhum kusuyor. İyiliğin ötelendiği ve iyilerin aptal muamelesi görmediği bir dünya yok mu? Çünkü böylesi bir şey, ne insani, ne vicdani, ne ahlaki ve ne de adil. Ne lanet bir şey şu politika denilen ve ne kadar arsız bir varlık şu politikacı denilen. Ama dünya da bunların kıskacında, ne acayip bir dünya burası Tanrı’m. Dünyanı çözemedim be Tanrı’m. Ama bir şey biliyorum ki, kötüler mutlaka cezalandırılacak. Elbette bu gözler, bu dünyada da tanılık etsin suçların cezasını bulduğuna.  Velâkin bu cezanın yeri burası olmayacak gibi ama mutlaka olacağı bir yer var ve Sen’sin cezalandıracak olan da. Biliyoruz ki, en adil yargıç Sen’sin Tanrı’m.