Sabret gönlüm, hiç aldırma; hüznü gözden silmek gerek.
Ye’se düşmek, pes etmek yok; direnmeyi bilmek gerek.

Seni üzen varsın kırsın, mazlûm isen Hakk’a yârsın
Niçin böyle pek bîzârsın; umûd ile dolmak gerek.

Akan, "ömrün", avucundan, düşene bak dil ucundan
Bin bilinmez yön içinden, doğru yolu bulmak gerek.

Edeb ile vursun örsün, öfkeni yen, dinsin hırsın
Gönül yapmak senin dersin; yolda karar kılmak gerek.

İncinsen de etme sitem, gâfil ile olma hemdem
Tevekkül et, söz dinle hem; hep pir-ü pâk kalmak gerek.

"Vuslat" ise şayet murat, kalp kırmamak! Budur sanat!
Aman vermez derde inat, gülümsemek, gülmek gerek.

Hakk’kı söyle, hep âyandan, korkma seni kınayandan
Kork, Allah’tan, korkmayandan; Hakk üzere ölmek gerek.

Düşsen dahi sıkça dara, her işte bir hikmet ara
Şerri hayra yora yora, tefekküre dalmak gerek.

Yük oldukca kalbe çile, "Lâ havle" çek, sabır dile
Halden bilen bir dost ile, paylaşarak, bölmek gerek.

Göz odur ki, Hakk'kı göre, ibretle bak, bakarköre
Her gün en az tam kırk kere, secdelere, gelmek gerek.

Nefsi ezmek ise maksat, say ki sende hep kabahat
Her bir kabir, gör, nasihat; ölümden ders, almak gerek.

Allah(c.c) deyu tekrâr ile, "bir"liğini ikrâr ile
Boyun büküp, ısrar ile, sır kapısın' çalmak gerek.

Farz et ömür gelmiş...geçmiş, ecel tene kefen biçmiş
Farkedince, her şey "hiç"miş, ürpererek, solmak gerek.

Bil ki, şeytan sana düşman, uyup ona olma pişman
Hakk’ka kulluk, en büyük şân; gerçek Mü’min, olmak gerek.

Mecit AKTÜRK