kaptırma kendini, fazla kaptırma
hayatım dediğin bu toza toprağa,
evine, bahçene, çocuklarına,
sonra da kendine,
kendim dediğin o uçucu şeye!
bakarsın bir rüzgâr çıkar
ve siler süpürür
senin sandığın her şeyi, herkesi,
alır götürür, saçar savurur
alın yazındaki harfleri,
heceleri, kelimeleri…
bir tek, ‘ben’ dediğin
kurt yeniği o defter kalır.
sonra kader, onun da
dağıtıverir şirazesini,
koparır sayfalarını bir bir
rüzgâra savuru savuruverir.
28 Eylül 2009
‘Eylül Çıkmadan’ Kitabı
c,koytak