gece yağmurlarının öptüğü gül yaprakları selamlardı beni.
Yağmurlar ağrılar gibi dindi.
Bir eksik şarkı esip duruyor bahçelerde şimdi:
Ölüm kibirlidir, aşk acemi.
Güneşi hiç görmemiş çiçeklerin kokusu çağırır geceyi. Orada, uzak güneyde, bu kokuyla sarsılır karanlık. Sevgiliyi öven şarkılar ışıldar ufukta; Ya leyl, ya habibi, elbi elbi..Ne gecenin umurundadır, ne sevgilinin… Yalnızların incinir yüreği:
Ölüm kibirlidir… Aşk acemi.
Altın parçaları gibi sarkar da dallardan iğde, kokusu anımsamaz çiçeğini. Söyle hangisinden yanasın… Hangisi daha sevgili. Dudağında dilinde dolaşan buruk tat mı, baş döndüren koku mu? Söyle özlediğin hangisi? Aşk mı acemi yoksa… Ölüm mü kibirli?/Sennur Sezer