OĞUL

Bir rüzgâr esmeyle eğme başını
Çınarsın, köknarsın, meşesin oğul.
Aldırma hazana, sil göz yaşını
Çileli ömrüme neşesin oğul.

Kim bilir, kim kârda, kimler ziyanda
Kim zalimin dostu, zulme payanda
Umuttan ümîdi kestiğin anda
Mutluluk içine düşesin oğul.

Boşlukta kalsa da uzattığın el
Değmesin kalbine elemli çengel.
Kaf dağı olsa da önünde engel
Yol bulup üstünden aşasın oğul.

Kader her yolunu çıkarsın düze
Esir olsun gecen berrak gündüze
Kâh benze dalgasız, durgun denize
Gâh Düden misâli coşasın oğul.

Zerrece hükmü yok şanın, şöhretin
Yıpratma kendini, az ile yetin
Rabbim dostun olsun, rüzgârsa atın
Kasvetin önünde koşasın oğul.

Şayet gam sızarsa gönül kasana
Bin çare bulunsun her bir tasana
Bahtın öyle bonkör olsun ki sana
Şansına sen bile şaşasın oğul.

Mecit AKTÜRK