...
Kendi çölünde mahsur, kendi dağdağasına müptela, kendi dünyasında mahpustur insan. Kendisi olamadığından olsa gerek, yakarışsız büyümesi, yaratıcısına ilticadan uzak durması.
İnsan, ardı ardınca noktalar helezonu. Üç noktadan ibaret değil, noktalar memleketi adeta…
İnsan, büyüklüğünü bilmeyecek kadar küçük; küçüklüğünü bilmeyecek kadar mağrur…
İnsan, bir damla kan, endişelerin, tasaların ise haddi hesabı yok…
İnsan, su misali akar, ama yön konusunda problemli…
İnsan, derviş ve ölüm arasında sonsuzluğa el açmayı bilmeyen, bilmediğini de bilmeyen, nankör, bencil, bertaraf…
Bir ah insan, bir ah’tan da kısa. Bir araya gelemeyen, toparlanamayan, şikâyeti hiç bitmeyen… Sesinin titrekliğinde yudum yudum acılar uyandıran, kederini içinde saklayan, saklamayan, niçin yaşadığını bilmeye çalışan, hiç bilmeyen… Anaforları buhranlara kalbeden ve böylece hayat denen denizi tüketen…
İçinin sesine kulak verdikçe ufalanan, kendinden uzaklaştıkça dağlaşan, deryalaşan, firavunlaşan… Yeryüzünde hâkim bir edayla gezen, bedbin… İçinde volkanlar patlarken, dışarıda sıkılmadan gülebilecek kadar yamalı, mürai, yapmacık…
İnsan, zalim…
İnsan, Ahsen-i takvim kabiliyetli ve yine esfel-i safilin buudlu ve yine bu iki zıt kutup arasında en büyük gelgitlerin yaşandığı derya, nefes, kesret, benlik…
İnsan, en çok kendi kâinatında prangalı, boynu tasmalı, tasmalar nefis tarafından süslenmiş, farkında değil…
Geriye dönüp bakmasını bilmeyen, bilenleri tanımayan, bu şekilde ruhuna darbeler indiren insan… Kadim anlatılar ne diyorsa onun için o. Ya dön kendine, ya da kabul ettin demektir harab olmayı…
Demlenmemiş bir feryat insan… Düzensiz patikaların avuçlarında yalnız. Peşine düştüğü şey kadar değerli… bulduğu şey kadar var olan… Büyük arşın gölgesine sinen yalnızlık, yüce, çok çeşitli… Her biri apayrı âlemin giriş kapısı insan… Bütün devrimler, bütün hücreler, bütün parçalar ve heceler dönüşünü kutlamak için heyecan içinde beklemekteler…
Ey insan! Aslına dön. Sen dönmedikçe, asalet yalnızlığa oynamaya devam edecek…
Zahir Ertekin
Her nefis ölümü tadacaktır. Sonunda bize döndürüleceksiniz. Ankebut-57
Bu dünya hayatı sadece bir eğlence ve oyundan ibarettir. Asıl hayat ahiret yurdundaki hayattır. Keşke bilseler! Ankebut-64
İnsan
İnsan
RE: İnsan
İnsan, en çok kendi kâinatında prangalı, boynu tasmalı, tasmalar nefis tarafından süslenmiş, farkında değil…
insan tamda bu konu.
emeginize saglık.
Allah razı olsun.
insan tamda bu konu.
emeginize saglık.
Allah razı olsun.
ruhumun bedenimden sıyrıldıgı gün bedenim toprakla birleşecek.
sen yardım eyle Allah 'ım
sen yardım eyle Allah 'ım
Bunu ilk beğenen sen ol.
Konuyu Okuyanlar: 1 Ziyaretçi