Din, yapılan tüm işler ve sergilenen düşünceler değil midir?
Ve ne iş ne düşünce olup, eller taşı yontarken ve tezgâhta çalışırken bile ruhunuzda durmadan zıplayan hayret ve şaşkınlık değil midir?
Kim ayırabilir imanını işlerinden ya da inancını meşgalesinden?
Kim saatleri önüne serip “bu Tanrı için, bu benim için,
Bu ruhum için, bu bedenim için” diyebilir?
Tüm saatleriniz bir benlikten diğerine boşlukta çırpan kanatlardır.
...
İbadetin açılacak ve aynı zamanda kapatılacak bir pencere olduğunu sananlar,
Henüz penceresi şafaktan şafağa açık duran ruhlarının evini ziyaret etmemiş olanlardır.
Günlük yaşantınız sizin mabediniz ve dininizdir.
İçine girdiğinizde neyiniz varsa yanınıza alın.
Sabanınızı, demir ocağınızı, tokmağınızı ve lavtanızı,
Gereksiniminiz ve zevkiniz için oluşturduğunuz her şeyi.../Halil Cibran-Ermiş

emeginize saglık güzel bir paylaşım.


herşeyi zora koşan insandır.
günlük yaşantısında dine yer yok dien münafıklarda var;
günlük yaşantısını imanıyla yürüten kardeşlerde var.

münafık olan bu benim imanım için die hiçbirşey yapmıyor,bilmiyorki yapsın.

kardeşler işlerini imanıyla güzelleştiriyor,günlük yaşantısının her anında aslında ibadet ediyor.
ticarette çalmadan ibadet ediyor;
aldıgı karşılıgı hakettigi için ibadet ediyor;
sözüne emanetine sadık oldugu için ibadet ediyor;
yalancı sahtekar olmadıgı için ibadet ediyor;
namusunu iffetini canı faasına korudugu için ibadet ediyor;
dogdugu gibi ölümü ve ölümden sonrasının hak oldugu için ibadet ediyor vs.vs.

tüm bu ibadetlerinin arasında günümüzün bir saatini bile almayan namazını ekleyerek ibadet ediyor.

insan Allah korkusu ile günlük yaşantısını geçirdiginde geriye ne kalıyor ki


selam ve dua ile