Tarifsiz bir keyifsin,
Esareti kendine bile düş olan yüreğimde...
Sen ki, o güneşli bakışlarının içindeki,
Eşsiz buzdağlarını eriten güzellik...
Kendine bakarken aynada,
İçinin o en ücra köşe başlarında,
Dönüş yolu ararken, kaybolan sen değil misin oysaki,
Beni çekiştirirken ara sokaklarında...
Bir demlik nöbetler bekleyip sabahına huzuruyla uyanmak mı matemin...
Oysaki nasıl içim çeker seni,
Sabah akşam nöbetlerimde...
Bir canın sancısı, bir aklın bekçisi, bir kördüğüm bilmecesi...
Gelme üstüme, yerme beni,
Utandırma yüreğime...
Seni gördüğüm ilk günden beri,
Önce pembe düştün gönlüme...
Şimdiyse bir gökkuşağının her rengi gibi...
Korkuyorum belkide, vardır illaki bir nedeni...
Gülüşünün derin çukurlarına gömüleyim,
Sen hep gözlerinle ört beni...
C. Burcu Karakaya
Azerbaycan/Gebele
Burcu Karakaya