Ebû Saîd el-Hudrî (radıyallâhü anh) anlattı:
Ashâb-ı Suffe'den bir topluluğun arasına oturmuştum. Onlardan kimisi, elbisesi kısa olduğundan diğer arkadaşının arkasına oturarak onunla örtünüyordu. İçimizden birisi de bize Kur'ân-ı Kerîm okuyordu. Bu sırada Resûlullah Efendimiz (sallallâhü aleyhi ve sellem) teşrîf buyurdu. Biz onun geldiğinden habersiz idik. Baktık ki Resûlullah başımızda ve ayakta bize bakıyor, Kur'ân okuyan (onun teşrîfini fark edince) sustu. Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) bize selâm verdi ve: “Ne yapıyordunuz?” diye sordu.” Biz:
“Allâh'ın kitâbını dinliyorduk” dedik.
“Allâhü Teâlâ'ya hamdolsun ki bana, (oturup kendileriyle sohbet etmemi) emrettiği ümmetleri nasîb etti.” buyurdular.
Sonra Resûlullah Efendimiz (s.a.v.), tevâzu gösterip kendisini bizimle bir olduğunu göstermek için aramıza oturdu. Sonra eliyle -etrafında halka olmamızı- işâret etti ve: “Böylece oturunuz” buyurdu. Biz hemen etrâfında halka oluverdik. Peygamberimiz (s.a.v.) hepimizin yüzünü görüyordu. Sonra buyurdular ki:
“Ey muhâcirlerin fakîrleri, size müjdeler olsun! Kıyâmet gününde kâmil nûr ile gelirsiniz. İnsanların zenginlerinden (âhiret günüyle) yarım gün (yani dünya senesi ile beş yüz sene) önce cennete girersiniz. (Sünen-i Ebî Dâvud ve Mişkât) Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) buyurdular ki: “Benim rızâmı, fakirlerinizi râzı ederek arayınız. Muhakkak siz onlar hürmetine rızıklandırılır ve fakirleriniz hürmetine düşmanlarınıza karşı Allâhü Teâlâ'nın yardımına nâil olursunuz.” (Mesâbîh) (Bahsi geçen fakirler, salih ameller işleyen ve dünyada sıkıntılara sabreden fakirlerdir. Fakirlerden sonra cennete girecek zenginler ise Allâh'ın nimetlerine şükredip mallarındaki hakları ödeyen, zekât ve sadaka veren, salih amel işleyenlerdir.)
Fakirliğin fazileti böyle olunca, insan başına gelen fakirlik sıkıntılarına sabretmeli, mal hırsından ve tamahkârlıktan vazgeçip Allâhü Teâlâ'nın takdîr buyurduğu rızka kanâat etmelidir.
*
Ashâb-ı Suffe'den bir topluluğun arasına oturmuştum. Onlardan kimisi, elbisesi kısa olduğundan diğer arkadaşının arkasına oturarak onunla örtünüyordu. İçimizden birisi de bize Kur'ân-ı Kerîm okuyordu. Bu sırada Resûlullah Efendimiz (sallallâhü aleyhi ve sellem) teşrîf buyurdu. Biz onun geldiğinden habersiz idik. Baktık ki Resûlullah başımızda ve ayakta bize bakıyor, Kur'ân okuyan (onun teşrîfini fark edince) sustu. Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) bize selâm verdi ve: “Ne yapıyordunuz?” diye sordu.” Biz:
“Allâh'ın kitâbını dinliyorduk” dedik.
“Allâhü Teâlâ'ya hamdolsun ki bana, (oturup kendileriyle sohbet etmemi) emrettiği ümmetleri nasîb etti.” buyurdular.
Sonra Resûlullah Efendimiz (s.a.v.), tevâzu gösterip kendisini bizimle bir olduğunu göstermek için aramıza oturdu. Sonra eliyle -etrafında halka olmamızı- işâret etti ve: “Böylece oturunuz” buyurdu. Biz hemen etrâfında halka oluverdik. Peygamberimiz (s.a.v.) hepimizin yüzünü görüyordu. Sonra buyurdular ki:
“Ey muhâcirlerin fakîrleri, size müjdeler olsun! Kıyâmet gününde kâmil nûr ile gelirsiniz. İnsanların zenginlerinden (âhiret günüyle) yarım gün (yani dünya senesi ile beş yüz sene) önce cennete girersiniz. (Sünen-i Ebî Dâvud ve Mişkât) Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) buyurdular ki: “Benim rızâmı, fakirlerinizi râzı ederek arayınız. Muhakkak siz onlar hürmetine rızıklandırılır ve fakirleriniz hürmetine düşmanlarınıza karşı Allâhü Teâlâ'nın yardımına nâil olursunuz.” (Mesâbîh) (Bahsi geçen fakirler, salih ameller işleyen ve dünyada sıkıntılara sabreden fakirlerdir. Fakirlerden sonra cennete girecek zenginler ise Allâh'ın nimetlerine şükredip mallarındaki hakları ödeyen, zekât ve sadaka veren, salih amel işleyenlerdir.)
Fakirliğin fazileti böyle olunca, insan başına gelen fakirlik sıkıntılarına sabretmeli, mal hırsından ve tamahkârlıktan vazgeçip Allâhü Teâlâ'nın takdîr buyurduğu rızka kanâat etmelidir.
*
