tasavvufta herhangi bir makamın sonsuz tane gölgesi vardır. küçücük bir su damlası bile güneşe ayna olabilir ve güneş o su damlasının kalbine bir misalini, suretini bırakabilir.

eğer o su damlası sarhoşlukla "ben artık güneş oldum", "ben güneşim" diyecek olursa, itibar etmeyiniz, su damlasının sözünü ciddiye almayınız.

ülkemizde de, dünyada da, bir çok bu neviden tecellilere mazhar olmuş, kendini mehdi, gavs, kutup zanneden sayısız derviş vardır. aynı şekilde bunların iddiaları, sözleri ciddiye alınamaz.

ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz.

kutupsan, gavssan bütün insanlığı aydınlat da görelim,

mehdiysen sersefil haldeki islam alemini kurtar, sözüne inanalım.

bakın mevlana'ya! nasıl bir ışıksa artık, bizleri sekiz asır ötesinden aydınlatmaya devam ediyor. ışığı bir türlü sönmüyor.

ama müddeiler bırakın insanlığı, islam alemini, kendi 3-5 kişilik çevrelerini bile aydınlatmaktan acizdirler. bu kadar açık ve net gerçeklere rağmen utanmadan o kuru iddialarına devam ederler.

her şeyden daha acıklısı da, bunların sözüne inanan, inanmaya devam eden, kafasında beyin yerine saman taşıyan kimselerin durumudur.