“Bir gece rüyamda Resûlullâh'ı (sallallâhü aleyhi ve sellem) gördüm. “Yâ Resûlallâh! Bana kurtuluşuma sebep olacak bir tavsiyede bulunur musun?” dedim. Resûl-i Ekrem Efendimiz (s.a.v.):
“Allâhü Teâlâ'dan hakkıyla utan!” buyurdu. Sonra da: “İnsanlar çok değişti” buyurdu.
“Bu nasıl oldu, Yâ Resûlallâh!” dedim. Efendimiz (s.a.v.): “Ben evvelce çocukların yüzüne baktığımda, simalarında sevinç ve hayâ eserleri görüyordum. Bu gün bakıyorum, bunları göremiyorum” buyurdu.
Resûl-i Ekrem Efendimiz (s.a.v.) tavsiyelerine -en mühim olan- Allâhü Teâlâ'dan hayâ ile başladılar ve bu zamandaki çocukların hayâsızlığına işâret ettiler. Yaradılışındaki sâfiyetten dolayı çocukların terbiye edilmesi kolaydır. Utanma hissi onlarda fıtrîdir. Ancak zaman o kadar değişti ki çocuklara bile sirâyet etti, böyle yetişen çocuklar ileride hayâsız olurlar, demektir.