Arkadaşlar, öncelikle doğru şekilde yönlendirirseniz çok sevinirim.

Kısaca hikayem şurada başladı. 2017 yılında kansere yakalandım. Rabbimden geldi başımın tacı belki de günahlarımın kefaletidir diye asla isyan etmedim ve şu an Allahıma şükür çok iyiyim.

Fakat 2018 yılında (Hastalığımın toparlanma döneminde) eşimin bir başkası ile telefonla görüştüğünü yakaladım. Düzenli aramaları ve görüşmeleri vardı. Zaten kendisi de bu durumu inkar etmedi. Hani sen yanlış anladın öyle değil böyle değil yerine kadınlık gururumu okşadı şeklinde itiraf etti. Boşanma davası açtım bir yerden hastalığımı toparlamaya çalışırken bir yandan anlaşmalı boşanma teklif etmemize rağmen para talepleri olduğu için ben çekişmeli boşanma davası açtım.

Velhasıl 4 senedir süren ve halen devam eden bir hukuk mücadelesine girdim. Mahkemede; gerek ailesi gerek tanıklar hepsi bu durumu yalanladı yalan beyan verdi. Çocuğumun 8 yaşında velayeti anneye verildi. Çocuğumu 2 haftada bir görebiliyordum, bir gün misafir gelecekti sadece 1 saat ek olarak görmek istedim çocuğuma izin vermediler. Cevap olarak da mahkemenin belirlediği kişisel görüş günleri dışında vermeyeceklerini bu düzene uymamız gerektiğini söylediler. Çok içerledim kendime ve çok ama çok üzüldüm baba olarak.

Hukuk mücadeleme devam ettim sebeplerimi, delillerimi herşeye sundum kızımın velayetini tekrar almak için çok çaba gösterdim ve hakim beni haklı bularak annesinde olan velayeti bana verdi dünyalar benim oldu. 

Bir yıldır kızım benimle yaşıyor ve mutluyuz psikolojisini eğitimini düzeltmek için seferber oldum ve şu an sınıf birincisi bir çocuk yetiştirmenin gururunu yaşıyorum. Velayet el değiştirdiğinde annesi ve anneannesi kızıma çok psikolojik baskı yaptı. (Mahkeme olaylarını daha küçücük çocuğa kendi açılarından yansıtarak) anlatmaya başladılar. Ayrıca her kişisel görüş günleri gittiğinde baban nasıl davranıyor, sana bağrıyor mu, seni üzüyor mu yada sen bizi özlemiyorsun sevmiyorsun diyerek çocuğa etki etmeye başladılar.

Aynı zamanda mahkeme kanalında tüm odakları para üzerinde devam etti. Yerel mahkeme kararını verdi ve beni haklı buldu eski eşimi tam kusurlu buldu ve maddi manevi tazminata hükmetti. (Karar itiraz ettiler) süreç devam ediyor.

Şu an annesi kişisel görüş günleri görüşüyor, ayrıca her akşam telefon ile iletişim kurduruyorum. Biraz fazla uzattım, hem içimdekileri dökmek istedim hem de sorumu sormak istiyorum.

Sorum şudur ki;

Şu zamana kadar telefon ile iletişimine karışmadım, kişisel günlerde zorluk çıkarmadım. Çok sık olmasa da bazı zamanlar kızım gitmek isterse zorluk çıkarmadım. Fakat malum ara tatil geliyor. Annesi kızıma maddi değeri yüksek bir şey almış yani bana inandırıcı gelmiyor (Göz boyama) hediyeyi verdikten sonra da ara tatilde babana söyle izin versin diyerek çocuğu tembihlemiş. Kızıma sorduğumda ben sadece 1 gece kalmak istiyorum dedi. İsteksiz gelse de bir yerlere gideceğiz diye kızımı özendirmiş.

Dün gece oturdum düşündüm Allah korkusu olan bir insanım bunca şey yaşadım. İlk kez izin vermedim dedim ki kişisel görüş gününde gidersin. Bu durumu da kızıma söyledim. Kızımda annesini arayarak gelemeyeceğini söyledi. Annesi (Neden gelmiyorsun, baban izin vermiyor onu Allaha havale ediyorum) gibi beddua eder tarzda konuşmalar yaptı.

Ben her zaman orta yolda buluşmanın adımlarını attım ortak velayet önerdim, anlaşmalı boşanalım dedim yapıcı oldukça onlar maalesef paraya yöneldi. Herşeyi kenara attım bir kere annen şöyledir böyledir demedim boşanma olaylarını açıklamadım. (Psikolojisi ile oynamadım)

Ben ilk kez annesine görüş dışında göndermiyorum bu benim kararım. Çocuğu göstermemek büyük bir günah ama bunca şeye rağmen biraz olsun hakkım olduğunu düşünüyorum..

ACABA YANLIŞ MI YAPIYORUM VEBALE GİRERMİYİM?

Allah razı olsun okuyan görüşünü ileten herkesden.

Önce bunu neden yaptığınızı kendi nefsinize sorun. Eğer bunu çocuğun menfeati için yapıyorsanız olabilir. Ama bunun dışında anneyi üzmek vs gibi nefsi sebeblerle göndermiyorsanız nefis ve şeytan kötülüğü emreder. Bana kalırsa gönderin. Hem çocuk annesini hemde anne çocuğunu özlemiştir. Bu konuda kısas yapmamalısınız. Kötülüğe iyilik rahmandandır.

Sonucu yazmayı unutmayın. Saygılar.

Göndermeye karar verdim, ben annesinin yaptığını yapmayacağım. Ama uyaracağımda, çocuğu kullanmasına müsaade etmeyeceğim.

Karşı tarafa karşı güveniniz bitmiş. Aklınızda sorular olması çok doğal.
Şimdi roller değişmiş. Siz baba rolünde mi yoksa eski eş rolünde mi karar veriyorsunuz?
Temkinli olmakta çok haklısınız.
Kızınız için en iyi kararı vereceğinizi umuyorum. Çok fazla esnetmeden izin verilebilir ama gittiğinizde sizde muhakkak kızınızla iletişimde kalın. Babasının kontrolünde olduğunu bilsin çocuk.

Tarafları olan bir konuda 3. taraf konuyu sadece bir taraftan dinlerse her zaman, istisnasız her zaman hatalı yargıya varır, bu yüzden ve ayrıca ailevi bir mesele gibi hassas bir mesele olduğundan haklı yada haksız gibi bir şey söylemek doğru olmaz.

Ama bir büyüğünüz olarak size şunu tavsiye etmek isterim, bizim toplumumuzda boşanmak büyük bir travma olarak yaşanıyor. Bu sebeple sizin Müslüman olduğuna emin olduğunuz bir psikologdan destek almanızı tavsiye ederim. Aynı şeyi eski eşinize de tavsiye edin kızınızın geleceği ve huzuru için bunu yapmalısınız. Belki bir mesaj yada mektupla bunu iletebilirsiniz. Belki de ikinize de yakın olan biri vasıtasıyla bunu yapabilirsiniz. Eşiniz bunu kabul etmezse yasayı-kanununu bilmiyorum fakat belki de kızınızın ruh sağlığını öne sürerek eşinizin ve sizin psikolojik destek talebini mahkemeye ileterek bir sonuç alabilirsiniz (bunu araştırın). Bir avukata danışmadan mahkemeden asla böyle bir talepte bulunmayın. Aleyhinize bir karara sebep olmasın.)

Unutmayın kızınız var oldukça eski eşiniz her zaman hayatınızda var olacak. İnatlaşmak en az üçünüzü de yıpratacak üçünüzün de doğru ve tutarlı davranmayı bilmesi lazım.

Allah yardımcınız olsun. Allah şifa versin.

Kızınız bu anlamda istekli ise, o gün için annesine gitmek istiyorsa,bu onu gerçekten mutlu edecekse ve sizde buna eminseniz gönderin. Nihayetinde kızınızda bundan keyif alacaktır. Ama böyle bir durum yok ise görüş günü haricinde göndermeyin. İleriki dönemlerde bu beklenti artar ve esnetilmeye çalışılır. Çocuğun ne düşündüğünü, kendisini nasıl hissettiğini baz almak bence daha önemli..

İslamda çocuk babaya aittir, terbiyesi bakımından baba sorumludur İslam anneye bir yük yüklemez ki bir ayrılık olduğunda kadın rahatça ikinci bir hayat kurabilir. Çocuğunuz sizin sorumluluğunuzda ve yetiştirilmesi size ait zulüm olmadığı sürece üzerinde karar verme hakkınız var.