Allâhü Teâlâ bir kulunu sevdiğinde Cebrâîl Aleyhisselâm'a: “Muhakkak ben falan kulumu seviyorum, sen de onu sev” buyurur. Cebrâîl Aleyhisselâm o kimseyi sever. Sonra semâda: “Muhakkak Allâhü Teâlâ falan kulunu seviyor, sizler de onu seviniz!” diye nidâ olunur.
Bütün semâ ehli (melekler) onu severler. Sonra yeryüzünde o kimseye karşı halkın kalbine muhabbet konulur, insanlar da onu severler.
Allâhü Teâlâ bir kuluna buğzettiğinde Cebrâîl Aleyhisselâm'a: “Muhakkak ben falan kuluma buğzediyorum, sen de ona buğz et” buyurur.
Cebrâîl Aleyhisselâm o kimseye buğzeder. Sonra semâda: “Muhakkak Allâhü Teâlâ falan kuluna buğzediyor, sizler de ona buğzediniz!” diye nidâ olunur. Bütün semâ ehli (melekler) ona buğzederler. Sonra yeryüzünde o kimseye karşı halkın kalbine düşmanlık konulur, hepsi ona düşman olurlar.
(Sahîh-i Müslim)
*
Bütün semâ ehli (melekler) onu severler. Sonra yeryüzünde o kimseye karşı halkın kalbine muhabbet konulur, insanlar da onu severler.
Allâhü Teâlâ bir kuluna buğzettiğinde Cebrâîl Aleyhisselâm'a: “Muhakkak ben falan kuluma buğzediyorum, sen de ona buğz et” buyurur.
Cebrâîl Aleyhisselâm o kimseye buğzeder. Sonra semâda: “Muhakkak Allâhü Teâlâ falan kuluna buğzediyor, sizler de ona buğzediniz!” diye nidâ olunur. Bütün semâ ehli (melekler) ona buğzederler. Sonra yeryüzünde o kimseye karşı halkın kalbine düşmanlık konulur, hepsi ona düşman olurlar.
(Sahîh-i Müslim)
*
