Merhaba kardeşlerim, abilerim, ablalarım.
13 yaşında bir gencim.
Size ailemden birazcık bahsedeyim.
Annem babam ve daha henüz 1 yaşını doldurmamış bir erkek kardeşimle yaşıyoruz.
Babam çok iyi bir insandır.
Annem ise babamın tam tersidir. Dayak yanlısı şiddet yanlısı ve ceza yanlısı bir insan.
Onu çok fazla uyardım beni böyle adam edemessin diyerek ama ben ona ne dersem diyeyim bana vururken hakaret ederken sen böyle adam olamazsın çünkü sen adam değilsin diyor.
Küçük kardeşim biraz yaramaz ve hareketli.
Düşünebiliyormusunuz o kadarcık çocuğa nasıl vuruyor nasıl ağlıyor.
Kardeşimi almaya gittiğimde ise bana git işin düştüğünde yalakalıklığından geliyorsun diyor ve küçük kardeşimi sevmediğimi iddia ediyor.
Hayatta tek zevk aldığım aktivite bilgisayar oynamaktır.
Kabul ediyorum çok oynuyorum.
Karnem harika saygılıyım.
Bu kişilik özelliklerimi bana babam söylüyor(kendime göre söylemiyorum)
Dün yine çok oynadım ve elimden tekrardan aldı.
Asla vermeyeceğini söyledi.
Artık küçük yaşımdan beri dayaktan cezadan bıktım.
Karne alacağız yarın, karnem harika ve bende 15 tatilde her öğrencinin yaptığı gibi kendimi doğal olarak ödüllendirmek istedim.
Ama yine her şey yalan oldu.
İyi bir şey yaptığımda o senin görevin diyor ama kötü yaptığımda başkalarını örnek veriyor.
Her şeye bağırıyor kızıyor.
Yere su dökün 1 saat boyunca bağırır çağırır hakaretler eder.
Annemin ne gibi bir sorunu var, hastamı lütfen söyleyin.
Çözüm olarak otur konuş vb. şeyler söylemeyin dinlemez beni.
Şimdiden teşekkürler iyi forumlar.

Açıkçası anlatım tarzından dolayı 13 yaşından daha büyük birisi hissettim seni kardeşim.
Hayat seni erkenden olgunlaştırmış sanırım. Annen hakkında kesin bir hüküm kimse veremez ama gerçekten dayak atıyor şiddette başvuruyorsa bu asla kabul edilemez.Baban bunları görüyor mu?Şiddet gördüğünüzden haberdar mı eğer değil ise hemen söyle ona.
Pc başında uzun vakit geçirmemen için kısıtlama getirmesi normal ama bunu ve her şeyi ceza vererek yapması seni de psikolojik olarak etkilemiş annene uzak birisi haline getirmiş.
Baban ile konuş kardeşim o sana buradakilerden daha iyi yardımcı olacaktır muhakkak.

Bazen hayat bizim gördüğümüzden ve algıladığımızdan çok farklı olabilir.
Yaşın daha çok küçük. Senin dünyanın da herkes gibi bazı kuralları var.
Bu kurallar çiğnendiğinde herkes farklı tepkiler verir.
Senin de kurallarını annen çiğnediğinde etkilenmen ve bir tepki vermen gayet doğal.
Ancak her insan her durum karşısında aynı etkilenmez.
Belki de her annenin normalde yaptığı şeyleri senin annen de yapıyor belki biraz annen abartıyor ve belki de senin algılaman abartılı olabilir.

Belki Psikologa gitmen bir çare olabilir.

Ama her şeyden öte babanla da mutlaka konuşmalısın.
Ama mutlaka yalnız olmalısınız.

Benim de 15 ve 17 yaşlarından iki çocuğum var seni anlayabildiğimi zannediyorum.
En büyük çözümün babanda olduğunu düşünüyorum.
Onunla konuşarak annenin olumlu yönlerini görebilir varsa kendi hatalarını öğrenebilir ve diğer tecrübelerinden faydalanabilirsin.

Kerim senin yazdığın yazıyı okurken sanki 13 yaşında yazdığım yazıyı okur gibi oldum inanırmısın ,seni çok iyi anlıyorum.Şimdi içimi döksem hislerim sözlerim sana iyi örnek olmuyacaktır belkide bende biraz doluyum malesef. inan bende annem sebebiyle çok üzüldüm umarım ilerde geçer ama geçmese bile bunu bil kardeşim; sen elinden geldiğince doğru düzgün biri ol derslerine sarıl bir gün kendi aileni kurarken eş seçiminde dikkat et. annen babana olan kızgınlığı sebebiyle onun ailesini kötülüyebilir hatta seni babana benzemeklede suçlayabilir bunlara takılma huzursuz evlilikler çocukları çok yıpratıyor agresif veliler farkında olmadan çocukların dünyasını yıkıyor psikoloğa gitsen ailecek çağıracaktır sizi herkesle görüşecektir bu hususta dene derim ama çokta bir şey bekleme insanlar kendini değiştirme ve geliştirme derdinde değilse kim ne derse desin aynı kalıyorlar sadece kendini suçlu hissetme annene nefrette duyma onu bir nevi sinir hastası kabul et ama asla ona bunu söyleme çok sinirlendirmemeye çalış ve vicdanına dönük konuş asla onu yargılama annen kendi içinde belkide üzülüyordur sana karşı sert tavırları olduğunu belki kabul ediyordur engel olamıyordur inan hayat zor insanlar çok sıkıntılı hayatların hikayelerin içinden geliyorlar .bu yıpranmışlık onların ruh halinide etkiliyor dolayısı ile o kötü şeyler yaşadı sinirleri bozuldu o yüzden öyle sen iyi ol kimseye küsme onu sevginle anlayışınla saygınla tedavi et senin damarına çok bastığı zaman diline hakimol gerekirse o an ordan uzaklaş başka odaya git ama telafisi olmuyan şeyler yapma ağır sözler söyleme sakın olurmu
Ben inanıyıorumki sen güzel bir insansın hatasız kimse olamaz inançlı ol ayağını yere sağlam bas sen önüne bak, okuldaki başarını sürdür,kendini geliştirmeye bak , sorunların seni geri bırakmasına müsade etme tamammı Allaha emanet ol canını sıkma inan burda herkes anne ve babasını anlatsa bunu benzer hikayerleri var hatta daha fazlasıda var ...

Delikanlı küçücük yaşına rağmen belli ki hayat seni olgunlaştırmış. Evvelen kusursuza yakın (Kusursuz değil, çünkü soru takısı mı, mi eklerini bitişik yazıyorsun, ayrı yazmalısın) bir Türkçe ile yazdığın için seni tebrik etmeliyim.

Anne ile imtihanına gelince... Gerçekten çok üzüldüğümü söylemeliyim. Belli ki senin imtihanın çok erken başlamış yeğenim. Karşında bir başkası olaydı iş kolaydı... Da, mevzu "Anne" olunca iki değil, ikibin kez düşünmek gerekiyor. İyi ve ideal bir anne elbette bir evlat için Allah'ın bir lütfudur da senin annen gibiler de ne yazık ki imtihan vesilesi olabiliyor.

Biraz daha büyüğünce seni dövmez, dövemez. Oraya kadar sabret derim, idare etmeye çalış. Sonuçta bu bir annedir, hakkı hiçbir zaman ödenemeyen ve hakkını helal etmediğinde bize cennetin yüzünü haram kılan anne.

O seni dövse bile seni seven biri olduğunu asla unutma. Bunu kendi annemden biliyorum. Benim annem de çocukluğumda beni çok dövmüştür, lakin onun kalbini hiç kırmadım... Çünkü biliyordum ki ben onun tek çocuğuyum ve beni ölesiye seviyor. İdare et, zamanla kurtulacaksın.