ADALET; insan haysiyetine saygıdır, emeğin karşılığının, ter ve yaş kurumadan, nakıssız, bihakkın teslimidir. Adalet kimliğe bakmaz, suça bakar ve olduğu gibi tatbik edilir. Suçsuz olana, kimliğine göre ceza verilemez. Suçlu olan da, kimliğine göre cezasız kalamaz. Kişiye, kuruma, servete, güce göre çalışmaz adalet. Adalet öldü mü, her şey ölür. Adalet; insanlığın ve her şeyin dinidir, umududur, özgürlüğüdür, hayalidir, düşüdür, rüyasıdır, saadetidir, meserretidir, sürurudur, dinginliğidir. Adaletsiz, zulüm dolu dünya batsın daha iyi.

HÜRRİYET; insan olmaklığın önkoşuludur, onsuz insan, insan olarak varolamaz. Belki hayvanca yaşar. Hatta hayvanca değil ondan bile aşağı yaşar, çünkü hayvanların bile özgürlüğü vardır. Doğuştan ya da yasalarla verilmiş hakkını baskı altında kalmadan kullanabilmektir hürriyet. Hürriyet yoksa kölelik vardır. Onurlu ve şerefli insan köleliği onaylamaz. Hürriyetin olmadığı yerde herkes ve her şey ölüdür. Hürriyet, zalimlerin heyulasıdır. Çünkü hürriyetin olduğu yerde tüm erdemleriyle insanlık çiçeklenir. Ve insanlığın çiçeklendiği yer baharın coşkuyla geldiği yerdir.

UHUVVET; birliğin, beraberliğin ve kuvvetin mayasıdır; adaletin ve hürriyetin çiçeğidir. Uhuvvet ölürse düzen bozulur; düşmanlık çiçeklenir ve kaos zımni egemen olur. Uhuvveti kirli hesaplar için bozmak, insanlığa ihanet etmektir. Çünkü uhuvvet, huzurun ve barışın sigortasıdır. Uhuvvet haddizatında tüm güzelliklerinde sigortasıdır. Zira büyük zorlukları aşmak uhuvvetten geçer. Her türlü zafer tacını taktıran uhuvvettir. Başarılar uhuvvetin meyvesidir. Uhuvvet birlik ve beraberlik demektir zira. Bu yüzden uhuvvetti nakzeden, insanlığın en büyük düşmanı ve hainliğin atasıdır.

MÜSAVAT; meserretin, sürurun, saadetin, uhuvvetin, barışın sigortasıdır. Bir yerde DAHA EŞİT OLANLAR varsa orada müsavat ölmüştür. Müsavat ölürse adavet şahlanmıştır. Müsavatı öldüren insanlığa ihanet etmiştir. Müsavat ölürse, kin ve nefret çiçeğe durur ve bu zehirdir insanlık için. Çünkü dünya fanidir, insan fanidir, bu sebeple eşitsizlik ahlaksızlıktır, ihanettir, zulümdür. Kimse kimseden üstün de değildir, alçakta değildir, önde de değildir, geride de değildir, herkes herkesle eşittir. Kimlik, din, dil, ırk, servet, mezhep, makam ayrıcalık yaratamaz, ayrıcalıklı kılamaz.

ŞİMDİ; bu olguları iyi bilelim, insanlık toprağında bu olguların mahiyetlerine mütenasip olarak ne derecede olaylaştıklarına ve egemen olduklarına bir bakalım ve şüphe ederek hissedelim, düşünelim, soralım, sorgulayalım. Nihayetinde de yargımızı yapıp, kararımızı vermekten korkmayalım. Korkaklar, kaderlerini çizemezler, çizilen kaderlerinin figüranı olurlar.

ÖYLEYSE SORUYORUM: en basit şekilde ve hülasa olarak; katil göründüğü halde görünmüyor oluyorsa ve hukuk adamına göre işliyorsa, orada ADALET; konuşması için var olan dil konuşamıyorsa ve gerçeği haykıramıyorsa, gönüldeki ve beyindeki özgürce dökülemiyorsa, orada HÜRRİYET; kimlikleri farklı diye insanlar kucaklaşamıyorsa ve birbirine nefretle bakıyorsa, birbirine selam vermekten imtina ediyorlarsa, orada UHUVVET; gerçek suçlular serbest, suçsuzlar tutsak ise ve yasalar karşısında herkes gerektiğinde yargıç karşısında ayakta durmuyorsa, birilerine işleyen yasa birilerine işlemiyorsa, birileri daha eşit ise, orda MÜSAVAT var mıdır? Öyleyse böylesi bir dünyada insanın, insanlık onuruna seza yaşaması kabil midir? Ve böylesi bir dünyada; insanın, insanlık onuruna seza yaşayabileceği, olguların mahiyetlerine mütenasip olaylaştığı, yaşamak sevincini yüreklerinde duyumsayacakları, aklın ışığında ve bilimin önderliğinde yürüyecekleri, verdikleri emeğin karşılığını nakıssız ve bihakkın alacakları, kimsenin kimsenin hayatına karışmadığı, kimsenin kimseyi hor görmediği, emek vermeden vurgunla ve talanla zenginleşilmediği, güçle ve baskıyla insanlık onurunun ezilmediği ve emeğin sömürülmediği bir yaşama özlem duymaları yanlış mıdır, günah mıdır, ihanet midir?