''Bir keresinde doktora gitmiştim.
Karşımdaki koskoca bir profesördü.
Gazeteci olduğumu duyunca sordu:
"Neler yazıyorsun bakalım?"

"Politika ve gündeme pek girmiyorum" dedim; "kuşlar, böcekler, çiçekler... genellikle bunlardan bahsediyorum."

Bana olan ilgisi bir anda dağıldı ve tekrar masasının üzerindeki evraklara gömüldü. Ve şunu mırıldandı:
"Tabii, tabii.. Ara sıra böyle şeyler de lazım."

Bu, o an için zoruma gitmişti.
Sonradan anladım ki, "zoruma giden" şeyler sayesinde insanım."

İBRAHİM TENEKECİ (Son Düzlük)

Gerçekten de insanı insan eden, var olan şeylerini eğitip geliştirmesidir.

Eyvallah