Sorunu ayrıntılı şekilde sorarmısın.

Nereden biliyorsun?
Açık değil mi, neyine ayrıntıya gireyim ya?
Hiçbir şeyin arkasından körü körüne gidilmez.
Yakin olarak bilinmeyen haberin arkasından gidilmez.
Yakine götürmeyecek hal ve tavırların arkasından hiç gidilmez.
Bu işler asparagas zahiriler gibi boş işler boş
Yanlış anlama benim seninle bir sorunum yok.
İşin kendisi boş.

Bu körü körüne gitmek değil. Kur'an'da ne yazıyorsa ona iman etmek. İlla Kur'an'daki herşeyin kanıtını beklemek gerekmiyor. Bunu bekleyip göreceğiz diyenler zarar etmiştir. Mesela Allah, iki denizi örnek veriyor. Biri tatlı biri tuzlu, birbirine kavuşur ama karışmaz görünmez bir perde vardır. Bu ayetin kanıtını görmeden inananlar kâr etti görmeden inanmam diyenler zarar. Bunun kanıtı 18. yyda keşfedildi. Bunun gibi bir çok daha olay...
Kısacası Kur'an'daki her şey haktır. Kur'an'a aykırı olan her şey batıldır. En üstün delil Kur'an'dır. Din konusunda da bilim konusunda da. Övülmek öğreten Allah'a mahsustur.

Kuran'da ne yazıyorsa ona iman etmek diye bir inancınız olsaydı şayet Allah'a ulaşmıştınız şimdiye kadar. O yüzden böyle palavraları geçelim evvela. Eski zamanlara ait bir inancın kutsal kitabı var elimde. O zamanki şartlara rağmen, bugün bilim dininin söylediklerini kaç sene kutsal kitaplarına yazmışlar. Ona da iman ediceksen atayım. Kuran bilim milim kitabı da değil. Ben ne yapıyorum diye içinde bulunduğun durumu tefekkür ediceksin. Reçete budur.

Sitare Rasul'e itaat, hadislere itaat diyorsan, hadislere uyduğumuz zaman neden Peygamberimizi Rab edinmiş oluyoruz?
Bakın Peygamberler ne söylüyor,
Âl-i İmrân, 79. Ayet: Allah'ın, kendisine Kitab'ı, hükmü (hikmeti) ve peygamberliği verdiği hiçbir insanın, "Allah'ı bırakıp bana kullar olun" demesi düşünülemez. Fakat (şöyle öğüt verir) "Öğretmekte ve derinlemesine incelemekte olduğunuz Kitap uyarınca rabbânîler (Allah'ın istediği örnek ve dindar kullar) olun."