Öyleyim ki gurbet gamına sabrım yok
Eğer şikâyete başlarsam hicrinden pek de garip olmaz
Canımı al ama canan’e sohbetini bana bağışla
Cana ve can acısına dayanılabilir, ama Canan’a dayanmak imkansız
Şefkat diyarının kaybolmuş insanı nereye gitsin?
Dostun adı var ama kendisinden bir eser yok
Ben, yar’ımın halıma bakmadığı aşığım
Dert var ama tabip yok üstadım!
Perişan hal geldin, çölün yalnızlığından
Yüreğini dargın gördüm yağmurun ıslak yıkıntılarında
karmaşık bir ateş içinde bir anda bana ulaştın
Ben umutsuzluk mevsiminde kırılmıştım kendimden
Senin iki gözün göletinde ne gözyaşları, ne de tebessüm var
Gecenin yolunu kaybetmiş, bir kuş gibi yolunu şaşmış
Ben Aşk halvetine hiçbir zaman ermemiştim
Eğer seni bulmamış olsam belki ölmüştüm
Alıştım sana, senin tebessümünle açıldım
Senin gözlerin benim şairimdi
Ve bu şarkıyı söyledim
Benim yuvamın halvetinden bir anda uçtun gittin
Uçtun ve gittin, uçtun ve uçtun