Elimde beyaz bir gülle sana geliyorum ya Nebi!
Gülüm beyaz, yüzün gibi; gülüm dikensiz sözlerin gibi; gülüm tek sen'in gibi...
Sana geliyoruz ey Allah'ın Resulu; ayak izlerini takip ediyoruz,
Gülleri kokluyor, gül kokunu bulmaya çalışıyoruz.
Adımız Müslüman, dinimiz İslâm.
Ama sana soruyoruz ya Nebi, Diyecek misin bize ümmetim?
Cennetin kapısında bizleride bekleyip,
bizlere de ''Rabb'im bunlar da benim ümmetimden'' deyip, içeri girmemizi söyleyecek misin?
Sünnetine uyamadık ya Habibullah, Sünnetine uyamadık.
Sen 'Ümmetim' diye ağlarken, biz senin özleminle hiç ağlamadık.
Bu yerler-gökler sen'in güzelliğin hürmetine yaratılmışken;
biz bu güzellikleri Rabb'imizin verdiği gözlerle gördük,
ama O'un verdiği ağızlarla şükredemedik.
Şikayet ediyorum ya Nebi!
Önce kendimi, sonra 'Ümmetim' diye ağladığın, dua ettiğin,
af dilediğin ümmetini şikayet ediyorum..
Huzur kalmadı hiç bir yerde; korunmasını istediğin ailelerde bile.
Anne-babaya dayak atıyor, anne-baba evlat katili oluyor.
Huzur kalmadı ya Nebi, huzurun yeşereceği, toplumu saracağı aileyi;
Sen'in aile yaşantını bile bile, göre göre mahvettik.
Şimdi kızlar, erkekler sünnetine karşı çıkıp, televizyonlarda eş arıyor.
Kimse küfre cephe almıyor.
Çocukları koruyacak evler küfrün ilk durağı oluyor.
Sen'din çocuklarını öpmeyen bedevilere,
''Allah sizin kalbinizden merhamet duygusunu almışsa ben ne yapabilirim?'' diyen.
Duyma Nebi, sakın duyup da üzülme;
şimdi anneler yeni doğmuş bebeklerini ya cami avlusuna,
ya da çöp kutusuna koyuyor.
Bebekler, anne kokusu ne demek, baba şefkati nasıl bir şey bilmiyor.
Temizlik Sen'in getirdiğin dinin yarısıydı.
Temizliğe çok önem veren Sen'in ümmetin, şimdi pis sokaklarda geziyor,
yere tükürüyor, elindekini yere atıyor.
Görme halimizi Resulullah, duyma...
Artık kıyafetlerde kirlendi.
Hiç bir kıyafet giyeni korumuyor, temizlemiyor,
kötü bakışlardan arındırmıyor.
Daha çok söylenecek şey var ya Nebi!
Ama duyup üzülme.
Kitabımızı açıp okumadık, televizyonları açtık, duyduklarımıza hemen araştırmadan inandık.
Sen'in adına çıktık yola,
Güya Sen'in adına bir şeyler yaptık ama uzaklaştığımızı,
uzaklaştırıldığımızı fark edemedik.
Dinimize sahip çıkamadık, nefsimize yenildik.
Seni sevdik ama gösterdiğin yolda ilerleyemedik.
Özür diliyoruz senden ey Allah'ın en sevgili kulu!
Rabb'imiz bizi affederse, sende özrümüzü kabul eder misin?
Cennete girmemize izin verilirse, oralar bizlere de nasip olursa;
özrümüzü kabul eder, bizlerede şefaat eder, ''Hoş geldiniz Ümmetim'' der misin?
S.A.V.
Her nefis ölümü tadacaktır. Sonunda bize döndürüleceksiniz. Ankebut-57
Bu dünya hayatı sadece bir eğlence ve oyundan ibarettir. Asıl hayat ahiret yurdundaki hayattır. Keşke bilseler! Ankebut-64
''Hoş geldiniz Ümmetim'' dermisin?
''Hoş geldiniz Ümmetim'' dermisin?
Konuyu Okuyanlar: 1 Ziyaretçi