Gittikçe artan sıkıntılar ve isyan etmeye ramak kala
S.a. arkadaşlar. ben 35 yaşındayım 2000 yılından itibaren ailevi hayatımda anne ve babam babamın içmeye başlaması nedeniyle hep kavga ederdi. babamı bu illet yüzünden 2007 de kaybettim üniversiteyi bırakıp evime döndüm. akabinde annem fekç geçirdi ve durumu yıllar içinde kötüleşmeye başladı. şu an durumu iyi değil evin tek çocuğuyum ve bu yüzdende ne bir işe girebiliyorum ne de evlenebildim. annemin aklınıza gelebilecek her türlü ihtiyacını kendim karşılıyorum . bundan dolayı şikayetim yok. tabi bu sıkıntılar üstüste binince bendede psikolojik ve fiziksel bazı rahatsızlıklar belirdi. bir yandanda kanser korkusu denen bir illet tuttu beni ve bir yerimde sivilce çıksa kanser sanıp panikliyor , sonra annemin haline bakıp yalvarıyorum ama herşey her geçen gün kötüye gidiyor. yani anneme bakıyorum sonra kendime bakıyorum çıkmaza giriyorum. çok dua ettim çok yalvardım. kimseye de bir fenalık etmedik bugüne kadar ama bu aralar sanki artık dayanacak gücüm kalmadı. tüm bu illetlerden yaradanı sorumlu tutup onu suçlamak geliyor içimden patlayacak gibi oluyorum ve kapana kısılmış gibi Allaha karşı saldırgan bir tutum içine giriyor, sonra pişman oluyorum. mesela her derdi veriyorsun bari önce annemi al sonra hemen beni al diyorum . her acıyı yaşattın bari evlat acısı yaşatma diyerek ağladığım zamanlar oluyor. aslında yaşadıklarımın 10 da biri bile değil bu yaşadıklarım ama artık birşeye sarılmak ona güvenmek ona tutunmak umut bağlamak istiyorum. ben yaklaştıkça sanki rabbim benden kaçıyor, beni derin kuyulara atıyor. çok uzun oldu ama sizden tavsiye beklliyorum . bu konuda edebileceğim dua veya yapabileceğim birşey var mı ? teşekkürler....
Bunu ilk beğenen sen ol.
)