hani bir müslüman 3 günden fazla küs kalmamalı ya.
bende bunu uygulamaya çalışıyorum.
elhamdülillah uyguluyorum da.bian kızıp kırılsamda sonra Allah rızası için diyip geçiyorum.ama geçiştiremediğim biri var!!!
o kişiye olan öfkem kızgınlığım kırgınlığım bir türlü geçmiyor.
ve büyük bir hata yaptım.
ne evime adım attırırım nede evine adım atarım diye yemin ettim
bu kişiyi nasıl affederim.affetmek kelimesi bile rahatsız ediyor beni.
Allah bile bütün kullarını affederken ben kim oluyorum diyorum ama.
olmuyor işte o kişiye karşı hoşgörülü olamıyorum

Affedrsen buyuklik yapmis olursun sevap kazanirsin affetmeyerek gunaha girmis olmazsin.yemin icin de kwfaleti var onu yerine getirirsin olur biter

nefsimi yenebilsem.
Adini duymak bile beni deli ediyor.
Bu kadar zayif degilim ama soz konusu o kisi olunca kendim olmaktan cikiyorum:/

affetmek güzeldir fakat tafsil isteyen bir durum. affedilecek kişinin sizinle olan bağı nedir affetmeye konu olan hatası nedir dahası ve en önemlisi hatalarında devam ediyor mu yoksa pişman olanlardan mıdır. bazı şeylere (özellikle bu şeyler önemli şeylerse) yuvarlak cevaplar vermek yerinde olmaz. bununla beraber bende affetmeyi teşvik edenlerdenim ''merhamet etmeyene merhamet olunmaz'' fakat özel haller hariç.

bu kişinin benimle bağı eşimin abisinin eşi.yani eltim yani eşimin yengesi.
affedemediğim hatası ise.ben herzamn onun yanında oldum.bunu söylemek bile doğru değil.
ama sorduğun için söylüyorum abi.onunda zor zamanları oldu.o anlarda yanında oldum hep.
benim en kötü anımda yanımda olmak yerine.kaynanama iyi gelin havası yaratmak adına karşıma geçti.
hiç sorun değil dert etmem ben bunu.ama söz konusu kadirim olursa kimseyi dinlemem.ve biz eşimle bir ara kavgalıydık ve iş mahkemeye gitti gidecek bu aşamada eltim ve kaynım bize geldiler.güya bizi barıştıracaklar ama eltim direk benim karşıma geçti.aksine olayları körüklediği yetmezmiş gibi Kadiri benden alacaklarını değil yüzünü görmek sesini bile duyamayacağımı iddia etti.ve bende Kadiri benden alacak en pahalı avukatı tut parasını ben sana verecem yenge dedim.bu olay sonunda bir daha görüşmedim.ne o aradı ne de ben.bendeki ipi koparan nokta neydi onuda bilmiyorum.
hatasına devam ediyormu evet ediyor.şimdi eşimle ayrılsam üzülmez.iyi oldu kurtuldun der eşime.
hatta ve dahası kaynanamı kayınpederimi ve eşimi hakkımda konuşarak etkiliyor.
ikna kabiliyeti yüksek ve neticede 20 yıllık evli kadın.
bu aileyi ben 8 senedir tanıyorum eltim ise 20 yıldır.ki benim onunla hiç bir sorunum yokken.hiçbir saygısızlığım yokken bana böyle davranması çok üzdü beni.hani kendisine bi zararım olsaydı haklıydı.
yapılan iyilikleri söyledinmi anlamı kalmaz o yüzden söylemicem.
ve kaç ay oldu ne evine gittim ne de evime aldım.ha bi gün eşim gelecekler abimdir yengemdir derse işte ozamn ne yaparım bilmiyorum.gelmemeleri için dua ediyorum.doğrumu bunuda bilmiyorum.
hamdolsun herşey yavaş yavaş yoluna giriyor hayatımda ama bu küslük beni huzursuz ediyor.
yani ne küs kalabiliyorum ne de affedebiliyorum.

aslında meselenin aslını bilmeden genel şeyler söylemek doğru olmaz bunu demeye çalıştım. anlattığına göre pek hayırlı işler yapmamış. hatasına devam eden birisini affetmek zorunda değilsin ama ailenin huzurunu bozuyor ve sende katlanmak zorunda kalıyorsan ki öyle görünüyor Allah subhanehu ve tealadan senin için sabır ve hayırlı sonuç diliyorum.

Amin abim sagolasin.
Dedim ya ne hata yapanlari gormezden geldim.ama bunu gelemiyorum.adinin gecmesi bile huzursuz olmama yetiyor.

Hicretin sekizinci yılında, Mekke fethedildiği gün, Vahşî, Mekke’den kaçtı. Bir zaman uzak yerlerde kaldı. Sonra pişman olup, Medine’de mescide gelip, selam verdi. Resulullah efendimiz selamını aldı. Vahşî dedi ki:

- Ya Resulallah! Bir kimse Allaha ve Resulüne düşmanlık yapsa, en kötü, en çirkin günah işlese, sonra pişman olup temiz iman etse, Resulullahı canından çok seven biri olarak, huzuruna gelse, bunun cezası nedir?

Resulullah efendimiz buyurdu ki:

- İman eden, pişman olan affolur. Bizim kardeşimiz olur.

- Ya Resulallah! Ben iman ettim. Pişman oldum. Allahü teâlâyı ve Onun Resulünü herşeyden çok seviyorum. Ben Vahşî’yim.

Resulullah efendimiz, Vahşî adını işitince, Hz. Hamza’nın şehit edilmiş hâli gözünün önüne geldi. Gözleri yaşlandı.

Vahşî, öldürüleceğini anlayarak kapıya yürüdü. Eshab-ı kiram kılıçlarına sarılmış, işaret bekliyordu. Vahşî, “Son nefesimi alıyorum” derken, Cebrail aleyhisselam geldi. Allahü teâlâ buyurdu ki:

- Ey sevgili Peygamberim! Bütün ömrünü puta tapmakla, kullarımı bana düşman etmeye uğraşmakla geçiren bir kâfir, bir kelime-i tevhid okuyunca, ben onu affediyorum. Sen, amcanı öldürdü diye Vahşî’yi niçin affetmiyorsun? O pişman oldu. Şimdi sana inandı. Ben affettim. Sen de affet!

Herkes, "Öldürün!" emrini beklerken, Resulullah efendimiz buyurdu ki:

- Kardeşinizi çağırınız!

Kardeş sözünü işitince, saygı ile çağırdılar. Peygamber efendimiz Vahşî’ye, “affolunduğunu” müjdeleyerek buyurdu ki:

- Fakat, seni görünce dayanamıyorum, elimde olmadan üzülüyorum.


umarım bu kıssa sana yardımcı olur canım

benımde böyle bır yengem var..hani aile içinde karbüratör görevi yapan tiplerden..yıllardır karıştırmadık zararı dokunmadık kimse bırakmadı..ama gelin görünki hayatımızda olmak zorunda olanlardan ...gecen umreye gitti helallik istemiş..dilim varmadı ediyorum diyemedim..sonrada rahatsız oldum..içimizden gelmese bile ''helal ediyorum ''demekmi gerekir..?