Dört ayrı milletten dört ayrı kişi arkadaş olmuştu.Birlikte geziyorlardı.Paralarıda yoktu.
Adamın biri, bunlara biraz para verdi.
- Bu para ile ne istiyorsanız alın, dedi
Dört kişiden biri İranlı idi.
-Bu parayla engür alalım, dedi.
İkinci kişi Araptı. O ise itiraz ederek:
-Aksilik etme.Ben engür istemem, ineb isterim, dedi.
Üçüncü kişi Türktü. O da:
- Olmaz ben ineb istemem, üzüm isterim, dedi.
Rum olan bir diğeri:
- Bırakın bu lafları. Bu para ile istafil alalım, dedi.
Derken bu dört arkadaş birbiriyle çekişmeye, dövüşmeye başladılar.
Çünkü söylediklerinin anlamından haberleri yoktu.
Orada bilen birisi vardı.Bu arkadaşların tartışmasını gördü.
Ne yapıyorsunuz, kavganın sebebi nedir? diye sordu.
İçlerinden biri durumu anlattı.
Dil bilen adam:
- Be hey akılsızlar. zaten aynı şeyden bahsediyorsunuz. Engür Farsça da üzüm demektir. İneb Arapçada,İstafil ise Rumcada aynı anlama gelir. Ne kavga ediyorsunuz?
Böylece arkadaşlar birbirlerini üzdükleri için özür dilediler.
Birbirimizi yeterince dinleyip anlamaya çalışsak,
dünya daha güzel bir yer olurdu...