Modern Dünyanın referans kabul ettiği ve Cenevre Konvansiyonu ve BM Sözleşmesi gibi metinlere esaslık yapan Adil Savaş Doktrini 5. yy.ilk çeyreğinde St. Augustine tarafından ortaya atılmış, daha sonra Thomas Aquinas (1225 - 1274), Francisco de Vitoria (1492 - 1546), Francisco Suarez (1548 - 1617), Hugo Grotius (1583 - 1645) ve Emerich de Vattel (1714 - 1767) gibi isimlerin çalışmalarıyla şekillendirilmiştir. Doktrin bir savaşın başlatılmasını meşru kılan sebepleri (jus ad Bellum) ve savaş sırasında gözetilmesi gereken kuralları (jus in Bello) şöyle saptamaktadır:
JUS AD BELLUM (BİR SAVAŞA DAHİL OLMANIN ŞARTLARI)
HAKLI GEREKÇE: Savaş, ancak, bütün insanların temel haklarına yönelik kitlesel bir şiddetin mevutiyeti durumunda ve bu şiddeti ortadan kaldırmak için başlatılabilir.
MEŞRU OTORİTE: Sadece meşru olarak tesis edilmiş bir siyasi otorite savaş ilan edebilir veya savaşa katılabilir
HAKLI MAKSAT: Kuvvet Kullanılması için sebebin haklı olması yetmez, meksadın de haklı olması gerekir.
SON ÇARE: Kuvvet, ancak, bütün barışçı yollar denendikten sonra kullanılabilir.
İZAFİ ADALET: Tashih edilecek yanlış, harbe tutuşmayı haklı kılacak derecede bir kıymeti haiz olmalıdır.
BAŞARI İHTİMALİ: Tarafların hiçbirinin başarılı olamayacağı bir savaş abestir.
ORANTILILIK: Savaştan elde edilecek başarı, muhtemel bütün tahribata değer olmalıdır.
JUS İN BELLO (SAVAŞ SIRASINDA GÖZETİLECEK KURALLAR)
ORANTILILIK: Saldırıya verilecek cevap, saldırının tahribatını aşmamalıdır.
AYRIM GÖZETMEME: Savaşmayan unsurlar hücumun hedefi olmamalıdır.
alıntı
Adil Savaş Doktrini
Bunu ilk beğenen sen ol.
