Din yani İslâmiyet, tertemiz ahlâk sâhibi olmayı, merhameti, muhabbeti, sevgiyi, büyüklere itâati, küçüklere de şefkatli olmayı emreder. İslâmiyet, Allahü teâlânın râzı olduğu, beğendiği yoldur. Çünkü İslâmiyet, insanlara merhamet etmeyi, onlara karşı sabırlı olmayı tavsiye eder. Allahü teâlâ, sabredenleri, iyilik edenleri, insanlara hizmet edenleri, nasîhat verenleri, tatlı dilli, güler yüzlü olanları, iyi iş yapanlara yardım edenleri sever. Kendini beğenenleri ise sevmez.
Her musîbete ve belâya sabretmek, şikâyet etmemek lâzımdır. Zîrâ, sabrı bulunmayan insanların dinleri, kolaylıkla helâk olur. Hadîs-i şerifte;
(Sabreyleyen, belâdan kurtulur) buyurulmuştur.
Dert ve belâ çekenlere sevap olmaz. Dert ve belâlara sabredenlere, bunları Allahü teâlâdan bilip, Ona yalvaranlara sevap vardır. Beled sûresinin 17. ve 18. âyetlerinde meâlen;
(Bundan sonra mü’minlerden olup, birbirlerine sabır ve merhamet tavsiye ederler. İşte bunlar, eshâb-ı yemîndendirler, yani Cennet ehlindendirler) buyurulmuştur.
Resûlullah efendimiz de;
(Başkalarına merhamet etmeyene, merhamet olunmaz) buyurmuştur.

“KİMSEYİ HAKÎR GÖRME!..”
İnsanlara karşı şefkatli olmak, merhamet etmek demek, onların âhıretlerini kurtarmaya çalışmak ve Cehennem ateşinden korumak demektir. Abdülhâlık Goncdüvânî hazretleri;
“Herkese, şefkat ve merhamet et! Kimseyi hakîr görme! Kimse ile münâkaşa, mücâdele etme! Kimseden bir şey isteme!” buyurmuştur,
Bir gün Peygamber efendimiz, Mescid-i nebinin dışında bir yerde oturuyorlarmış. Karşılarında da, bir müşrik varmış. Peygamber efendimiz, o müşrike, ne kadar dini, îmânı, Allahü teâlâyı anlatmışsa, o müşrik hem inkâr ediyor hem de alay ediyormuş. Hazret-i Ömer de biraz uzaktan bu olayı görüyor ve kendini yiyormuş! Müşrik, inkâr ettikçe, alay ettikçe, Peygamber efendimiz yeniden anlatmaya başlıyorlarmış. Müşrik ise, aynı şekilde başka şeyler söylüyormuş. Birkaç defa bu olay tekrar edince, hazret-i Ömer dayanamamış ve Peygamber efendimizin yanına gelerek;
-Yâ Resûlallah, izin verirseniz bu kendini bilmeze haddini bildireyim, diye arz edince, Resûlullah efendimiz;
-Yâ Ömer, sen git yerine otur buyurmuşlar.
Peygamber efendimiz, hiçbir şey olmamış gibi yine anlatmaya devam etmişler. O müşrik başka şeyler söyledikçe, Peygamber efendimiz, Allahü teâlâ vardır, âhiret vardır diyerek anlatmaya devam etmişler. En sonunda adam;
-Tamam tamam teslim oldum, sen gerçekten Peygambermişsin demiş. Kelime-i şehâdet getirip hakiki bir Müslüman olmuş. Sonra Peygamber efendimiz, hazret-i Ömer’i yanlarına çağırmış ve buyurmuş ki:
-Yâ Ömer, eğer sana, o kimseyi cezâlandırmak için peki deseydim, izin verseydim, bu adam Cehenneme gidecekti. Ama ben, bu müşrike, sabır ve merhametle, defalarca dini anlattım. Şimdi Müslüman oldu. Din, sabır ve merhamettir, acele etmek olmaz.

İSLÂMİYETİN ÖZETİ!..
Lokman Hakîm hazretleri, oğluna yediyüzelli sene hep nasihat etmiş ve oğlu da hep inkâr etmiş, yapılan nasihatleri kabul etmemiş. Lokman Hakîm hazretlerinin oğluna verdiği nasihatler sebebiyle çok kıymetli sözleri vardır. Meselâ bir keresinde oğluna hitâben buyuruyor ki:
“Ey oğul; iki şeyi unut, iki şeyi de unutma! Bir, yaptığın bütün iyilikleri unut, kimsenin başına kakma! Birisi sana bir kötülük yaptığı zaman, bu kötülüğü de unut! Sana bundan dolayı bir sevap yazılır. Başkalarına anlatıp, sevabını azaltma! Sen onu dile getirip, anlattıkça sevaplar azalır. Sabırlı, merhametli ol! İki şeyi de unutma, bir Allahı, bir de ölümü!”
Netice olarak, Allahü teâlânın dinini, Onun kullarına anlatacak olanlar, sabırlı ve merhametli olmalıdır. Zaten İslâmiyet kısaca özetlenirken; “etta’zîm-ü li-emrillah veşşefakatü li-halkıllah” buyurularak ifade edilmiştir. Yani Allahü teâlânın emirlerine tâzîm, hürmet etmek, saygı göstermek ve Onun mahlûklarına, yarattıklarına şefkatli, merhametli olmaktır. Allahü teâlâ, sabırlı ve merhametli olanları, isteklerine ve rızâsına kavuşturmaktadır...

güzel paylaşım teşekkürler